Το σήμα του συλλόγου μας είναι ζωγραφισμένο από ένα 13χρονο παιδί δυσλεκτικό.

Δείχνει λοιπόν ένα παιδί φοβισμένο, τρομαγμένο, απελπισμένο, πανικόβλητο, μέσα σε ένα στρόβιλο από γράμματα και αριθμούς που ξεπηδούν μέσα από ένα βιβλίο από ένα βιβλίο. Το παιδί πνίγεται, σηκώνει τα χέρια και ζητά βοήθεια. Ενδεχομένως εάν του ζητούσες να πει τι είναι δυσλεξία και πολύ περισσότερο να σου το γράψει, δεν θα μπορούσε να το αποτυπώσει τόσο επακριβώς όσο σε αυτή την εικόνα.

Αυτό που κάνει τους γονείς να αρχίσουν να ανησυχούν είναι η βαθμολογία η οποία δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητες και την προσπάθεια που κάνει το παιδί. Το παιδί όμως δεν βιώνει μόνο την αδικία, βιώνει και όλα τα συναισθήματα που αποτυπώνονται στο σήμα μας και που αυτά με την σειρά τους αρχίζουν να του δημιουργούν συναισθηματικά και κοινωνικά προβλήματα.

Οφείλουμε λοιπόν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι ειδικοί να συνεργαστούμε γιατί τα παιδιά μας θα ζήσουν όλη τους την ζωή με αυτή την διαφορετικότητα και θα πρέπει να κατανοήσουν ποιο ακριβώς είναι αυτό το χάρισμα που τους δημιουργεί τόσες δυσκολίες στον κόσμο των διαφορετικά λειτουργούντων. Τέλος θα πρέπει να μάθουν τα ίδια τα παιδιά να διαχειρίζονται και να υπερασπίζονται την διαφορετικότητά τους